B/L (Bill of Lading)

De voorwaarden voor het vervoer van goederen over zee worden vastgelegd in de vervoersovereenkomst, cognossement genoemd. Het is de vervoerder die het cognossement uitgeeft. Het soort bevrachtingsovereenkomst of charter party bepaalt wie vervoerder is: bij reisbevrachting is dit de vervrachter, bij tijdsbevrachting en bij naakt casco bevrachting is dit de bevrachter. Het cognossement heeft drie belangrijke functies: het is een ontvangstbewijs, het is het bewijs van een vervoerovereenkomst en het is een eigendomstitel. Het cognossement is in de eerste plaats een ontvangstbewijs. Door uitgifte van het cognossement verklaart de kapitein (als vertegenwoordiger van de vervoerder) dat hij de in het cognossement vermelde goederen heeft ontvangen aan boord van zijn schip. De in het cognossement vermelde omschrijving van de goederen (aard en aantal) moet overeenstemmen met de werkelijkheid. Wanneer de aard en/of het aantal niet overeenstemmen, zal de kapitein dit vermelden op het cognossement. In dat geval zal men spreken van een “foul bill of lading”. Een cognossement zonder bemerkingen (waarvan dus de omschreven aard en hoeveelheid van de goederen overeen stemmen met de werkelijkheid) noemt men een “clean bill of lading”. Wanneer de transactie tussen koper en verkoper geregeld wordt door een documentair krediet, is het bekomen van een “clean bill of lading” van essentieel belang. Bij documentair krediet zal de bank immers slechts betalen indien de gegevens van het cognossement (onder andere de aard en de hoeveelheid van de goederen) volledig overeen stemmen met die in de L/C (Letter of Credit) . Het cognossement is een bewijs van een vervoerovereenkomst: door uitgifte van een cognossement verklaart de kapitein van het schip zich tegenover de houder van het cognossement akkoord om de vermelde goederen te vervoeren van de laadhaven naar de loshaven en dit binnen een redelijke termijn. De vervoerder is dus verplicht de goederen af te leveren aan de houder van het originele cognossement in de haven van bestemming. Ten slotte is het cognossement een eigendomstitel: het originele cognossement wordt beschouwd als een titel van eigendom van de erin vermelde goederen. Met andere woorden: de houder van het originele cognossement is eigenaar van de goederen. Enkel hij kan ter bestemming van de kapitein de aflevering van de goederen eisen. Aangezien het originele cognossement een eigendomstitel is, wordt het door de banken gebruikt als basis voor het documentaire krediet. De banken eisen het originele cognossement als borg voor de betaling van het krediet. Indien er bemerkingen vermeld staan op het cognossement is het geen “clean” cognossement meer en zullen de banken dit document niet aanvaarden en het krediet niet toestaan. Essentiële vermeldingen op het cognossement: De verscheper (= de aflader van de goederen); de shipper ; vaak de verkoper De “notify party” (= aangestelde van de ontvanger om de goederen in ontvangst te nemen in de loshaven); vaak wordt de term “same as consignee” vermeld De bestemmeling (= de ontvanger van de goederen ter bestemming); de consignee ; vaak de koper; om het B/L verhandelbaar te maken kan “to order” worden vermeld De naam van het schip; De laadhaven; De loshaven; De merken en de nummers van de goederen en/of de containers; Het zegelnummer; Het aantal en de soort verpakkingen en een omschrijving van de goederen; Het brutogewicht van de goederen; De maten en/of het volume van de goederen; De plaats waar de vracht betaalbaar is / wordt; Het aantal uitgegeven originele cognossementen (in letters en in cijfers); De plaats en de datum van uitgifte (= de laadhaven en de dag van het laden van de goederen aan boord van het schip);

BAF

(Bunker Adjustment Factor) Wanneer de brandstofprijzen onderhevig zijn aan grote prijsschommelingen, wordt door de rederij soms een bunkertoeslag aangerekend om de risico’s van prijsschommelingen te compenseren.

BTW

(Belasting op/over de Toegevoegde Waarde) BTW is een belasting die een overheid heft op de aanschaf van producten of diensten. Btw is een vorm van omzetbelasting die in 136 landen, waaronder de meeste Europese landen, wordt toegepast. In Nederland bestaat de btw vanwege de Europese wetgever sinds 1 januari 1969, in België sinds 1 januari 1971. Daarvoor kende men omzetbelasting, in een cumulatief cascadestelsel. De producenten en leveranciers verhogen de prijs van een product of dienst met het bedrag van de btw, en vervolgens moeten zij dit bedrag aan de staat voldoen. De ondernemer moet daarvoor meestal elk kwartaal zelf aangifte doen en het bedrag overdragen. Als daarbij een fout wordt gemaakt, kan een suppletieaangifte worden ingediend. Het lijkt zo alsof de ondernemer deze belasting betaalt, maar in werkelijkheid betaalt de consument deze belasting, want deze moet een toeslag op de prijs betalen. Zonder de btw zou de consument goedkoper uit zijn. Een omzetbelasting werkt altijd regressief als er maar één tarief is, doordat de armeren een groter deel van hun inkomen consumeren. Op luxeproducten, die niet echt nodig zijn om te leven, wordt in Nederland 19% btw geheven (bijvoorbeeld op cd’s, of op sieraden; het hoge tarief). Op minder luxe producten (levensmiddelen zoals brood) wordt in Nederland 6% btw geheven; het lage tarief. Ook op de meeste diensten wordt 19% btw geheven. Voor sommige producten en diensten geldt een (gedeeltelijke of gehele) vrijstelling. Daarnaast bestaat nog de mogelijkheid van een nultarief. Het nultarief en de vrijstelling zijn niet hetzelfde.